De grote wisseltruc
Door: Renee
Blijf op de hoogte en volg Renee
01 Maart 2014 | Brazilië, Foz do Iguaçu
Terwijl Ralph soepeltjes de rits van zijn nieuwe backpack dichtdeed, zeer tevreden keek toen deze vervolgens op de weegschaal stond, nog even op zijn dooie gemak een grijsfilter voor de camera ging halen en vervolgens een afspraak bij de kapper boekte, stond bij mij nog het zweet op m’n voorhoofd. Voor mij een uitpuilende tas waar de ritsen bijna uit elkaar barstten, de gespen pral gespannen stonden en de halve bagage nog naast de tas onmisbaar en zeer essentieel lag te zijn. Hoe moest dat in vredesnaam allemaal mee? Van korte rokjes tot wintermutsen, van bikini tot wandelboots en vergeet vooral de diamox niet want die zoutvlaktes waar de Boer zo graag heen wilde lagen bij toeval op slechts 5000 meter hoogte. De laaste keer dat ik deze hoogte bereikte ging dat gepaard met zwabberende benen, lichtheid in het hoofd en enkele braakjes op die prachtige kilimanjaro. Nee hoor, geen probleem, ik deed het graag nog een keer.
Na uren achtereen pakken was het dan toch gelukt, een beetje duwen en douwen en de halve kathmandu inboedel zat erin. Ja, waar anderen elke dag naar de Appie snelden voor hun Allerhande maaltijd gingen Ralph en ik geregeld langs bij onze fovoriete outdoor toko waar de regel geldt: hoe minder het weegt, hoe meer het kost. Zo vetrokken wij op 28 februari als een stel eskimo’s naar Schiphol, op weg naar onze eerste bestemming: Iguazu, Brazilie. Weersvoorspelling: 31 graden.
Wij vlogen met KLM via Parijs en Rio, reistijd ruim 20 uur. Temazepammetjes in combinatie met een wijntje doen dan wonderen en voor je het weet ben je aan de andere kant van de wereld. Althans dat gold niet voor Ralph. Hij had de avond voor vertrek in de kroeg de vakantie wat al te uitbundig ingeluid en zichzelf spontaan een ulcus gedronken. Met een ietwas branderig gevoel in zijn maag zat hij naast mij wat brak aan zijn watertje te sippen.
Met lodderige ogen stapte wij uit op het vliegveld van Rio en maakten hier kennis met de nieuwste rekenkunst van het land. Van vrienden hadden wij gehoord dat het handig was om veel euro's mee te nemen aangezien de real en pesos geen bal waard zijn en men jouw euro's maar wat graag wil hebben en wil omwisselen voor een gunstige wisselkoers. Nou, doe maar twee cola dan. "Quanto questo"? Het was 8.5 real. Nu wordt het even doorbijten voor de rekenmachine generatie maar 1 real is 0.31 euro dus het was omgerekend ongeveer 2.5 euro. "Quatro euro por vavor". De slanke Braziliaanse chick bij de kassa keek met haar donker bruine ogen en lange steile haar naar Ralph die ter plekke zijn rekenvermogen verloor en gewillig betaalde met 20 euro. Met twee cola in zijn hand kwam hij aanlopen en gaf mij het wisselgeld: 32 real, omgerekend een kleine 10 euro. Ralph, die al heerlijk aan het genieten was van zijn drankje keek een beetje verbaasd toen ik zei dat dat wel heel erg veel was voor twee cola in een land waar de economie niet zegeviert. Ontwaakt uit zijn roes realiseerde hij zich dat hij niet 1x maar 2x door de grote wisseltruc was gefopt. Wat ze hier deden was twee keer omrekenen met een factor 2! Dus 8.5/2 = (afgerond) 4 euro. Dan zou je dus 16 euro (= 52 peso's) terug moeten krijgen als je met 20 betaald maar nu deden ze het x2 en kom je uit op 32 real. Moehaha, nou nu snapten wij ook waarom je veel euro's mee moest nemen. Die had je hard nodig.
Om 12.10 uur landden wij in Iguazu, Braziliaanse kant. Roberto, de taxichauffeur stond ons al op te wachten om ons naar het verblijf 'Marcia Bed&Breakfast' te brengen. Buiten steeg de thermometer naar 32 graden bij een strak blauwe lucht. Heerlijk. Na geïnstalleerd te zijn op onze prachtige stek besloten wij die middag wat rond te lopen in het stadje ' Foz do Iguacu' en een lekker lunchtentje uit te zoeken. Zo belandden wij bij 'Bufalo Branco', een churrascaria. Voor wie niet weet wat dit betekent: een walhalla voor carnivoren, een nachtmerrie voor vegetariërs die maar twee keuzes hebben 'vlees eten of vluchten' en voor Ralph het begin van een hele goede vakantie. Ongelofelijk, het was een komen en gaan van obers die met halve meter lange vleesspiesen langskwamen om er een mals rood stuk af te choppen en op je bord te leggen. Biertje erbij en proost! Op een mooie vakantie. Na een uur konden wij geen picanha meer zien en gingen op huis aan. Om 19.00 uur ging het lichtje uit. Moe maar voldaan vielen we in slaap. Morgen stond ons een mooie dag te wachten bij de cataratas.
Na uren achtereen pakken was het dan toch gelukt, een beetje duwen en douwen en de halve kathmandu inboedel zat erin. Ja, waar anderen elke dag naar de Appie snelden voor hun Allerhande maaltijd gingen Ralph en ik geregeld langs bij onze fovoriete outdoor toko waar de regel geldt: hoe minder het weegt, hoe meer het kost. Zo vetrokken wij op 28 februari als een stel eskimo’s naar Schiphol, op weg naar onze eerste bestemming: Iguazu, Brazilie. Weersvoorspelling: 31 graden.
Wij vlogen met KLM via Parijs en Rio, reistijd ruim 20 uur. Temazepammetjes in combinatie met een wijntje doen dan wonderen en voor je het weet ben je aan de andere kant van de wereld. Althans dat gold niet voor Ralph. Hij had de avond voor vertrek in de kroeg de vakantie wat al te uitbundig ingeluid en zichzelf spontaan een ulcus gedronken. Met een ietwas branderig gevoel in zijn maag zat hij naast mij wat brak aan zijn watertje te sippen.
Met lodderige ogen stapte wij uit op het vliegveld van Rio en maakten hier kennis met de nieuwste rekenkunst van het land. Van vrienden hadden wij gehoord dat het handig was om veel euro's mee te nemen aangezien de real en pesos geen bal waard zijn en men jouw euro's maar wat graag wil hebben en wil omwisselen voor een gunstige wisselkoers. Nou, doe maar twee cola dan. "Quanto questo"? Het was 8.5 real. Nu wordt het even doorbijten voor de rekenmachine generatie maar 1 real is 0.31 euro dus het was omgerekend ongeveer 2.5 euro. "Quatro euro por vavor". De slanke Braziliaanse chick bij de kassa keek met haar donker bruine ogen en lange steile haar naar Ralph die ter plekke zijn rekenvermogen verloor en gewillig betaalde met 20 euro. Met twee cola in zijn hand kwam hij aanlopen en gaf mij het wisselgeld: 32 real, omgerekend een kleine 10 euro. Ralph, die al heerlijk aan het genieten was van zijn drankje keek een beetje verbaasd toen ik zei dat dat wel heel erg veel was voor twee cola in een land waar de economie niet zegeviert. Ontwaakt uit zijn roes realiseerde hij zich dat hij niet 1x maar 2x door de grote wisseltruc was gefopt. Wat ze hier deden was twee keer omrekenen met een factor 2! Dus 8.5/2 = (afgerond) 4 euro. Dan zou je dus 16 euro (= 52 peso's) terug moeten krijgen als je met 20 betaald maar nu deden ze het x2 en kom je uit op 32 real. Moehaha, nou nu snapten wij ook waarom je veel euro's mee moest nemen. Die had je hard nodig.
Om 12.10 uur landden wij in Iguazu, Braziliaanse kant. Roberto, de taxichauffeur stond ons al op te wachten om ons naar het verblijf 'Marcia Bed&Breakfast' te brengen. Buiten steeg de thermometer naar 32 graden bij een strak blauwe lucht. Heerlijk. Na geïnstalleerd te zijn op onze prachtige stek besloten wij die middag wat rond te lopen in het stadje ' Foz do Iguacu' en een lekker lunchtentje uit te zoeken. Zo belandden wij bij 'Bufalo Branco', een churrascaria. Voor wie niet weet wat dit betekent: een walhalla voor carnivoren, een nachtmerrie voor vegetariërs die maar twee keuzes hebben 'vlees eten of vluchten' en voor Ralph het begin van een hele goede vakantie. Ongelofelijk, het was een komen en gaan van obers die met halve meter lange vleesspiesen langskwamen om er een mals rood stuk af te choppen en op je bord te leggen. Biertje erbij en proost! Op een mooie vakantie. Na een uur konden wij geen picanha meer zien en gingen op huis aan. Om 19.00 uur ging het lichtje uit. Moe maar voldaan vielen we in slaap. Morgen stond ons een mooie dag te wachten bij de cataratas.
-
07 Maart 2014 - 09:08
B En A:
Comos estas hoeven we dus niet meer te vragen! Goed dus. We hopen dat jullie nog wat op de bank hebben staan, anders zijn jullie zo weer thuis als ik het goed begrijp. Berperken jullie je een beetje met de carne de vaca? Kost veel teveel oerwoud! Gisteren in Casa R & R geweest: alles kits daar! -
08 Maart 2014 - 11:51
Joop En Tineke:
Hoi Ralph en Renee
Lekker op pad, dat doen jullie goed! Janneke heeft dit vorig jaar gedaan met haar vriend Steven en zijn ook een paar weken in RIO geweest, waar ze voor de grap 14 dagen Spaanse les hebben gehad. Hoop nog meer van jullie te lezen. Geniet ervan, veel groetjes van ons uit Schagen. O ja, pas goed op elkaar hè! -
10 Maart 2014 - 21:57
Anna:
Klinkt alsof het een topvakantie gaat worden! Heerlijk genieten daar he! -
11 Maart 2014 - 23:12
Trienke:
hoi Renee en Ralph,
Zo, eindelijk heb ik jullie gevonden. Zonder die '"H" ging het niet.
Ik en ook Roelof reizen weer met jullie mee. Het ziet er veel belovend uit. gaat het een beetje met de tango? als je de juiste muziek maar gebruikt, dan kan het eigenlijk niet missen.
veel plezier,
roelof en Trienke -
12 Maart 2014 - 18:51
De Volste Neef:
Zelfs daar levert de euro problemen op! -
14 Maart 2014 - 19:31
Rose:
wauwie wat gaaf veel plezier! ! leuk te lezen wat jullie allemaal doen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
