Vanmorgen vloog ze nog

Met zijn enorme staart sloeg het beest rotsen en grote gesteenten uit het landschap. De gewonde draak liet op zijn vlucht naar de kust een spoor van vernieling achter. Daar, uitgeput en verslagen, stortte het neer in zee. Het waterpeil steeg en omgaf de uitgestrooide rotsblokken waarbij enkel de punten nog boven het water uit staken.

Halong Bay, een immens gebied waar naar het lijkt uit het niets meer dan 2000 rotsen opdoemen uit zee. Niet voor niets trekt dit natuurschoon elk jaar hordes toeristen. Tenzij je een privé jacht hebt of olympisch kampioen kajakken bent, zal je op een of andere manier een tour moeten boeken om Halong Bay te kunnen bezichtigen. Gelukkig vertrekken er dagelijks vele cruises het gebied in. De kunst is er een te kiezen die niet zinkt (zoals een paar jaar geleden waarbij een aantal toeristen verdronken zijn), waar geen ratten aan boord scharrelen en het eten een beetje te verteren is. Kortom,low budget is geen optie. Zo checkten wij in op onze Signature Cruise: een prachtig schip met 16 cabines waarvan er overigens maar 5 bezet waren. Met ons gingen ook de crew, onze tassen en een grote kar met drank en eten aan boord. Op het hoekje staken twee schattige kwakelende kopjes de lucht in en keken wat verbaasd rond. Het lijfje zat vastgebonden in een boodschappen tasje. Blijkbaar aten we eend vanavond. Terwijl zij de laatste zonnestralen oppikten en de keuken in verdwenen, deden wij de deur van onze luxe cabine open. Wow. Een groot zacht bed, balkon met uitzicht op de baai, een jacuzzi en zelfs en verwarmde wc bril. De andere knopjes van de wc kon je beter met rust laten want voor je het wist stond de hele wasserette van onder aan;-). Een zeer aparte ervaring.

Terwijl wij op het dek van de zon genoten, de rotsen aan ons voorbij gleden, de bar een cocktail voor ons maakten kwaakten de eendjes nog een laatste maal voor het licht uit ging.

De 'surprise cave'. Een echte verrassing was niet, het stond op ons programma. Met de tientallen kleurtjes licht die in de enorme ruimte gericht waren op de verschillende spelonken was de grot een mooi verschijnsel. Met wat fantasie kon je allerlei dieren zien in de rotsformaties. Draken, konijnen, struisvogels (duidelijk verdwaald) olifanten....de hele dierentuin kwam voorbij.
Terug op de boot kregen we even jacuzzi tijd om vervolgens aan te schuiven voor het diner. Als voorgerecht, zelf gemaakte spring rolls, en garnalen, een soep als tussengerecht en als hoofdgerecht, je raad het al, gebraden eend. Op mijn bord lagen mooi gerangschikte plakjes eendenborst op een bedje van groente. Vanmorgen vloog ze nog..... dacht ik. Maar ja, that's life. Een goede vegetariër zou ik niet zijn. Ik nam een hap, het smaakte heerlijk. Met op de achtergrond het deuntje van de Titanic (goede keus!!) zaten wij weer als god in Frankrijk te genieten.

Daar stonden we om 5.30 uur met onze blote voeten op het bovendek. Ralph had gezworen hier aan mee te doen en ondanks de vroegte en wat gemor toen de wekker ging stond hij er dan toch. De Tai Chi les kon beginnen. Vinh, onze Tai Chi master liet er geen gras over groeien: diep door de knieën, vloeiende bewegingen, souplesse vereist en balans. Zonder balans geen uitstraling. Terwijl wij met wat andere kneuzen van de boot over het dek strompelde, zat Vinh in zijn eigen trance. Het zag er prachtig uit. Net echt en waar of niet waar, wij zaten heerlijk fris en compleet gereinigd van alle zorgen (waar wij in deze vakantie stemming natuurlijk van overladen waren) aan het ontbijt.

Ons ochtend programma ging door en bestond uit een tochtje per roeiboot door Cua Van, een prachtige floating fishing village. Zelfs de school was hier op drijftonnen gebouwd evenals de kleurige huisjes. Het dorp leeft uiteraard van de visvangst en het kweken van parels. Dat doen ze op een bijzondere manier. Ze nemen een stukje van de oester schelp en slijpen dat rond. Vervolgens wordt er een wond gemaakt in de oester zelf waar het stukje schelp, inmiddels een balletje, in wordt terug geplaatst. De oester wordt vervolgens weer 12-18 maanden onder water gelegd en vormt parelmoer rondom het balletje. En wholla, men heeft een parel! Vervolgens probeert men die voor een groot bedrag aan de toeristen te slijten.
Ik was daar natuurlijk helemaal niet gevoelig voor. Bijna ging ik er met een vandoor maar nee..... het was toch net niet helemaal de kleur;-).

Om 12.00 uur kwamen we weer aan wal. Wat een prachtige tocht. En tegelijk met dat wij boot afstapten, ging een nieuwe kar met eten de boot op. Nog net zag ik de twee snaveltjes de lucht in steken. Weer eend vanavond.