Op glad ijs
Door: Renee
Blijf op de hoogte en volg Renee
08 Maart 2014 | Argentinië, El Calafate
De taxichauffeur ratelde maar door in het Spaans. Het leek te gaan over bergen, hoogtes, het dorp en de inwoners maar zelfs Ralph kon deze waterval aan woorden niet ontrafelen. Wij zaten in de taxi van het vliegveld naar El Calafate, een schattig dorpje gelegen bij de bekende gletsjer 'Perito Moreno'. Toen de man na 10 minuten eindelijk even zijn klep hield en Ralph wat had laten stuntelen in het spaans, vroeg hij met een grote grijns in keurig Engels of wij dat misschien wel verstonden. De smiecht.
El Calafate, kleurig en gezellig, deed overkomen als een skidorpje. Blije mensen met wollen mutsen en outdoor jassen zaten al vroeg aan het bier in een van de talloze kroegjes waar het lam al boven het vuur hing.
Het was prachtig weer en de patagonische vogeltjes floten vrolijk toen wij aanklopten bij 'Posada del Angel', ons hotelletje. Een wat klein dik mannetje met bolle wangen deed open en stelde zich in gebrekkig engels voor als de eigenaar. Hij stond hierbij net wat te dichtbij en zijn ogen schoten onrustig heen en weer. Ralph vond het een 'typische' seriemoordenaar en oorlogsmisdadiger en bestempelde hem als 'de slager van Calafate'. Ik heb echt heerlijk geslapen die nachten en dacht bij elk geluid dat mijn laatste uren hadden geslagen. Over het algemeen was het dan Ralph die zich in ons enorme bed van 120 cm breed eens lekker uitstrekte. Top!
De volgende ochtend ging de wekker om 6.00 uur, 6.15 uur, 6.30 uur.... Pffff ok ok we gaan eruit. Met dikke ogen keek ik uit het raam, in El Calafate was de rust weer wedergekeerd na een stormachtige nacht. Wij werden om 7 uur opgepikt door het busje van Hielo y Aventura. Vandaag gingen wij de gletsjer op, het Big Ice avontuur. En een avontuur zou het worden. Weersvoorspelling: wolken, regen en sneeuw. Volgens de gidsen was de slechtste dag van het seizoen aangebroken. Waar het in El Calafate zonnig was met hier en daar een wolkje was het 80 km verderop op het ijs koud en nat. Niet getreurd, nu konden wij vlammen. Uit de tas kwamen de thermohemden en broeken, dry fit shirts, een fleece, donsen jackjes, hardshell jassen, mutsen, sjaals en handschoenen. Wij waren er klaar voor!
Hoe verder wij naderden, hoe donkerder en dreigender de lucht werd. Nog voor wij uit de bus stapten waren de eerste regendruppels al gevallen. En toch, ondanks dat was het grote brok ijs dat voor ons lag met zijn helderblauwe puntige uitsteeksels en 60 meter hoogte waar om de haverklap hele brokken vanaf braken en met een geweld het meer in donderden, enorm imposant. Deze gletsjer groeit nog dagelijks en verplaatst zich met een snelheid van 2,5 meter/dag. Dat wil dus zeggen dat indien mijn ouders, die er 8 jaar geleden ook op stonden, hadden besloten daar te blijven staan, nu 7.3 km waren opgeschoven. Tsja.... dat stuk is allang gesmolten in het water. Zo zie je maar weer, alles vergaat als je ouder wordt!
Met een bootje gingen we naar het begin van de trek. Eenmaal op het ijs kregen we 'crampons' om, ijzers om niet uit te glijden. De tocht was mooi, indrukwekkend, koud en op de momenten dat het sneeuwde en regende ook een beetje afzien. De kleine meertjes, watervalletjes, turquoise poeltjes, ijsgrotten en enorme witte oppervlakte waren het meer dan waard. En als beloning kregen wij op de boot terug whisky met stuk gletsjer ijs erin. Langzaam smolt het brokje Perito Moreno in ons glas totdat er niets meer over was.
El Calafate, kleurig en gezellig, deed overkomen als een skidorpje. Blije mensen met wollen mutsen en outdoor jassen zaten al vroeg aan het bier in een van de talloze kroegjes waar het lam al boven het vuur hing.
Het was prachtig weer en de patagonische vogeltjes floten vrolijk toen wij aanklopten bij 'Posada del Angel', ons hotelletje. Een wat klein dik mannetje met bolle wangen deed open en stelde zich in gebrekkig engels voor als de eigenaar. Hij stond hierbij net wat te dichtbij en zijn ogen schoten onrustig heen en weer. Ralph vond het een 'typische' seriemoordenaar en oorlogsmisdadiger en bestempelde hem als 'de slager van Calafate'. Ik heb echt heerlijk geslapen die nachten en dacht bij elk geluid dat mijn laatste uren hadden geslagen. Over het algemeen was het dan Ralph die zich in ons enorme bed van 120 cm breed eens lekker uitstrekte. Top!
De volgende ochtend ging de wekker om 6.00 uur, 6.15 uur, 6.30 uur.... Pffff ok ok we gaan eruit. Met dikke ogen keek ik uit het raam, in El Calafate was de rust weer wedergekeerd na een stormachtige nacht. Wij werden om 7 uur opgepikt door het busje van Hielo y Aventura. Vandaag gingen wij de gletsjer op, het Big Ice avontuur. En een avontuur zou het worden. Weersvoorspelling: wolken, regen en sneeuw. Volgens de gidsen was de slechtste dag van het seizoen aangebroken. Waar het in El Calafate zonnig was met hier en daar een wolkje was het 80 km verderop op het ijs koud en nat. Niet getreurd, nu konden wij vlammen. Uit de tas kwamen de thermohemden en broeken, dry fit shirts, een fleece, donsen jackjes, hardshell jassen, mutsen, sjaals en handschoenen. Wij waren er klaar voor!
Hoe verder wij naderden, hoe donkerder en dreigender de lucht werd. Nog voor wij uit de bus stapten waren de eerste regendruppels al gevallen. En toch, ondanks dat was het grote brok ijs dat voor ons lag met zijn helderblauwe puntige uitsteeksels en 60 meter hoogte waar om de haverklap hele brokken vanaf braken en met een geweld het meer in donderden, enorm imposant. Deze gletsjer groeit nog dagelijks en verplaatst zich met een snelheid van 2,5 meter/dag. Dat wil dus zeggen dat indien mijn ouders, die er 8 jaar geleden ook op stonden, hadden besloten daar te blijven staan, nu 7.3 km waren opgeschoven. Tsja.... dat stuk is allang gesmolten in het water. Zo zie je maar weer, alles vergaat als je ouder wordt!
Met een bootje gingen we naar het begin van de trek. Eenmaal op het ijs kregen we 'crampons' om, ijzers om niet uit te glijden. De tocht was mooi, indrukwekkend, koud en op de momenten dat het sneeuwde en regende ook een beetje afzien. De kleine meertjes, watervalletjes, turquoise poeltjes, ijsgrotten en enorme witte oppervlakte waren het meer dan waard. En als beloning kregen wij op de boot terug whisky met stuk gletsjer ijs erin. Langzaam smolt het brokje Perito Moreno in ons glas totdat er niets meer over was.
-
18 Maart 2014 - 09:36
A En B:
Niet alles vergaat. De herinneringen zijn nog helder. Vooral de whisky op de gletsjer in de "Scottish Valley", een lekker doorwarmertje! Wij hebben dezelfde foto's met donkere luchten van die ijsklomp als jullie en B voelt de kou nog in haar botten! Wij hadden niet van die fantastische survivalkleding bij ons!
Imposant is het wel. En nu op naar Torres?
-
18 Maart 2014 - 09:44
Hanneke:
Wederom: wauw! -
18 Maart 2014 - 17:13
Mattie Stam:
Hehe, ik was helemaal achter met lezen, maar dat heb ik even recht gezet! Mooie verhalen, mooie foto's! -
22 Maart 2014 - 20:25
Jolanda :
Wauw, ziet er prachtig uit!
Geniet lekker samen.
Liefs Machiel, Jolanda en Emma -
23 Maart 2014 - 02:37
Guy:
Wat ontzettend leuk om dit prachtige land via jullie verhalen weer opnieuw te beleven. Zo te zien genieten ook jullie er met volle teugen van. Enjoy!! -
24 Maart 2014 - 21:23
Je Maat:
Wow, wat een mooie foto's. Ik vond die gletsjer in Nieuw Zeeland al waanzinnig, maar deze is ook echt prachtig. Bovendien ontbrak bij ons de whisky, snik. Ik wil ook!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
